Verhalen over Griekenland: Leuk nieuws uit Griekenland, Kreta op z’n best: Op deze pagina schrijven wij stukjes met leuk nieuws uit Kreta Griekenland; waargebeurde verhalen over iets wat we hier meemaken en wat leuk is om met u te delen! Op deze manier krijgt u een beetje een idee van de cultuur en tradities op Kreta.

Het verlaten dorp Aradena

Dit dorp is verlaten sinds de jaren 40. Aradena is verlaten door een familieruzie in het dorp: een uit de hand gelopen “vendetta”, er zijn toen zelfs doden gevallen. De bewoners zijn toen naar het dorp Anopoli verhuisd in de omgeving. Toch zijn er de laatste jaren weer wat mensen komen wonen. Er staat een kerk uit de 14de eeuw. De straatjes zijn prachtig om te zien, u kunt er ook in de verlaten huizen kijken. U krijgt zo een idee hoe men hier vroeger geleefd heeft.

Aan het einde van het dorp begin het ezelspad naar beneden. Deze kalderimi is aangelegd om vanuit het dorp te voet of per ezel naar de andere kant te komen. Dat was een zware klim en daling om even naar de andere kant te komen! Sinds de jaren 80 is de brug van Aradena aangelegd, dat maakt het bereiken van het dorp een stukje makkelijker. Rond het dorp groeien olijfbomen van honderden jaren oud, een teken van een oude welvaart. Het uitzicht op de witte berg achter het dorp is fantastisch.

24 December: De Kerst kalkoen op Kreta, maar dan anders.. 

Kerst op Kreta is uitgegroeid tot een fantastisch feest. Waar men zich vroeger slechts op Pasen concentreerde als belangrijkste feestperiode, is de Kerst de afgelopen 10 jaar aan een on-evenaarbare inhaalslag begonnen die nu met Pasen, in een nek-aan-nek race, strijdt om de victorie. Alle huizen en dorpen worden versierd met verlichting. In elk dorp vindt men wel een Kerststal en geen kleintje ook. Vaak zijn ze groot genoeg om in te overnachten samen met de drie wijzen en een kudde schapen. De hoofdstad Heraklion wordt prachtig opgetuigd met een grote kerstboom en feestverlichting. De winkels zijn van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat geopend en uit elke straat schallen de Kerstliedjes ons tegemoet. Het Vrijheidsplein wordt omgetoverd tot Kerstmarkt met een heuse schaatsbaan, veel live optredens, kraampjes en zelfs een tent waarin het dorp van de Kerstman is gereconstrueerd. Kortom: Feestjuhh!

Verhalen over Kreta

Ook in de gezinnen zelf wordt er veel aandacht aan besteed. Mede om die reden kwamen goede Engelse vrienden van ons op het idee eens een echt Engels Kerstdiner te organiseren. Zij nodigden een man of 20 uit waaronder vele Grieken. De voorbereidings-stress was voor onze vriendin aanzienlijk. Alles moest perfect geregeld, zij zou haar vrienden een echte Kerst geven. Dus, toen vriend Giorgos haar toeriep voor de kalkoen te zorgen, nam zij zijn aanbod met beide handen aan, opgelucht rekenend hoeveel tijd haar dat wel niet zou schelen. Kerstdag brak aan.

De gasten waren om 2 uur uitgenodigd. Het zal jullie niet verwonderen dat de niet Griekse gasten er ook stipt om 2 uur waren. Langzaam maar zeker druppelden ook de Griekse gasten binnen. Helaas: geen Giorgos. Hmmm. Onze vriendin begon hem aardig te knijpen tot hij om 4 uur aan kwam wandelen. “Gia sas pedia” (hoi, vrienden) riep hij hard “waar is de BBQ?”. Barbecue….??? Onze vriendin keek onthutst en in shock om zich heen, tot ze een blik over de schouder van Giorgos wierp. Rustig slenterend en in vol ornaat volgden hem 2 beeldschone…. kalkoenen. Alive and kicking. Het feest ging door tot in de late uurtjes en was meer dan geslaagd. En de kalkoenen? Och, die hebben nog jaren een heerlijk leven gehad, in de achtertuin van onze vrienden. En dát is….. Kreta op z’n best!

Kalderimies op de Griekse eilanden

Oude verbindingen tussen de dorpen van vroeger, toen er nog geen geasfalteerde wegen waren. Kalderimies zijn eigenlijk ezelspaden die van dorp naar dorp lopen. Deze paden zijn maar 80 centimeter breed, maar dat was vroeger breed genoeg voor transport met een ezel. Het was in de oudheid de enige verbinding over het eiland. Deze paden zijn soms duizenden jaren oud. U moet zich voor stellen, dat een boer uit centaal Kreta vroeger te voet naar het hoofdstad Heraklion moest, een ezel met een last van 120 kilo kon ongeveer 20-30 kilometer per dag lopen. Het was eigenlijk een wereldreis in die tijd. Nu kunt u op deze onbekende wandelpaden heerlijk genieten van natuur en rust.

Verhalen over Griekenland – Een vroege ochtend in november

Kreta op z’n best: Hoe is het mogelijk! Inmiddels woon ik al meer dan 25 jaar op Kreta. Al sta ik niet vaak meer versteld van de gewoontes op mijn eilandje, zo af en toe overkomt me weer iets en denk ik: “Waar halen ze het vandaan” of “Hoest mogelijk”. Zoals 5 jaar geleden, een ervaring van de “Hoest mogelijk” variant. Het was een frisse dag in november met een stralend zonnetje in de linker bovenhoek. In mijn autootje reed ik richting een afspraak in de grote stad, rustig aan natuurlijk, de kretenzische bergweggetjes kunnen geen haast gebruiken.

In de verte zag ik een donkere kleine vlek bewegen. Dichterbij gekomen bleek de vlek een volledig in het zwart gekleed oud dametje te zijn met een gigantische stapel hout op haar rug. Relatief gigantisch welteverstaan, met haar 1 meter 50 was het veel en vanwege de lading die ze meetorste, liep ze met haar neus bijna op de grond. Ik stopte mijn autootje en vroeg haar waar ze mee bezig was: ‘Hout halen voor de kachel, mijn jong, het wordt al koud he’ antwoordde ze glimlachend.

De oude dame

Haar lach gaf mij een ruime blik op haar 2 en een halve tand. ‘Waar moet u naar toe mevrouw?’ Ik moest het weten, het zal potdorie je oma zijn zeg. Met een kromme vinger wees ze naar de top van de berg. Dat was toch al gauw 5 kilometer bergopwaarts! “Kom”, zei ik, “we gooien dat hout in de auto en dan breng ik u even”, ik had toch de tijd. Of we dan misschien ook nog even dat andere stapeltjes hout mee konden nemen? Na 10 minuutjes dwars door de olijfgaarden lopen, kwamen we bij een nog grotere stapel netjes bij elkaar gesprokkelde takken. Had ze dat ook nog alleen naar boven willen sjouwen?

Hup, die ook de auto in. Tijdens de rit naar haar huisje vertelde ze me prachtige verhalen over hoe lang de olijfgaard al in de familie was en hoe ze zich verheugde op de oogst. Haar kinderen en kleinkinderen woonden allen in Heraklion en zouden net als elk jaar naar het dorp komen om bij haar te zijn tijdens de oogst van de olijven. De glans in haar ogen bevestigde mij hoe belangrijk deze traditie is.

Verhalen uit Kreta

Het dorpje stelde niet veel voor. Klein, typisch Kreta met nauwe witte straatjes, vervallen huisjes, een kafeneion (Grieks koffiehuis) en, natuurlijk, maar liefst 2 kerken. Voor een oud houten deurtje hielden we stil. “We zijn er” riep ze opgelucht. Ik wilde al afscheid nemen, maar daar was geen sprake van. Eerst moest ik nog even wat drinken. Het huisje was klein, de scherpe geur van de Zomba (houtkachel) kwam me tegemoet. Mijn gastvrouw rende direct haastig op en neer.

Ze moet toch flink in de negentig zijn geweest, maar dat zag je aan de snelheid waarmee ze rondliep niet af. Er werd wijn geschonken en kaas gesneden. De oude klok aan de muur sloeg net 2 uur. Ze wierp er een blik op en kwam met walnoten, tomaat en komkommer op de proppen. We keuvelden een tijdje over haar familie, de kinderen en het leven. Het zware dialect van het vrouwtje gaf sjeu aan het geheel. Ik stond op om te gaan maar werd pardoes terug in de stoel geduwd.

Ochi ochi

Ochi, ochi, riep ze met haar rechteroog op de klok, je moet nog wat eten. Het glas werd weer gevuld en nu werd me een bord dampend geitenvlees met rijst voorgezet. Naast haar op de bank stond een oude doos met een vervaagd patroon en afbladderend goud papier. Zij haalde haar ‘schatten’ er één voor één uit en had bij alles een verhaal. Prachtige oude foto’s met een geschiedenis van generaties. Er liep een traantje langs haar wang toen we het familieportret uit de dertiger jaren bekeken. Berustend stopte ze de foto’s terug in de doos. Het werd nu echt tijd voor mij om te gaan, dus ik waagde nog een poging. Nogmaals keek ze op de klok. Het was inmiddels half vier maar nu mocht ik toch echt. Met twee flinke zoenen nam ik afscheid en keerde mijn auto.

Terwijl ik hetzelfde slingerpad nu bergafwaarts reed, realiseerde ik me hoe lang deze weg wel niet was. Goh, dat oude omaatje had er zeker 1 ½ uur te voet over gedaan, had ik haar niet gebracht. Anderhalf uur. Het kwartje viel. Het anderhalve uur dat ik haar had bespaard in tijd, had zij mij terug geschonken in de vorm van eten, drinken en een overdadige gastvrijheid. Je vraagt je dan af, hoe is het mogelijk… dat is Kreta op z’n best! Groetjes Zorbas

Centraal Kreta

We rijden de binnenlanden van Kreta in tot aan de voet van de Ida berg via rustieke binnendoor weggetjes. Geen routes waar je veel mensen tegenkomt! We hebben meteen ook deze route op de GPS geplaatst, misschien kunnen we in de zomer iemand blij maken met dit uitstapje. De rit is in deze tijd van het jaar heerlijk: mooie natuur, prachtig weer en boven ons witte sneeuw toppen van het Ida massief (2456 meter hoog). De temperatuur in de bergen schommelt enorm: op de ene plek is het 22 graden, even verder zijn het er nog maar 3…. Ligt natuurlijk aan de hoogteverschillen maar toch, aan de kust was het gewoon zwembroeken-weer vandaag. We hebben vele dorpen bezocht tijdens deze Kersttour: Krousonas, Tillisos, Agios Mironas, Daphnes, Venerato, Kato Asitis, Prinas, Agios Thomas, Gonies, Anogia, Nida Plateau, Petrokefalo, Stavrakia, Kato Kalesia.

Elk dorp heeft z’n eigen gezicht met altijd een kerkje in het midden en een Grieks Kafenion (Het koffie- en praathuis). De natuur en de dorpjes er tussen zien er idyllisch uit; Kreta is heerlijk groen in de bergen in deze tijd van het jaar. Een wintergevoel geeft het niet echt, want door de temperaturen en al het groen voelt het net als voorjaar. Overal waar gestopt wordt voor koffie, krijgen we zelf gebakken kerstkoekjes…. Wat een genot!

Olijven uit Kreta

Olijven oogsten op Kreta: Overal in deze tijd van het jaar is het druk in de bergen, iedereen is bezig met het oogsten van de olijven. Leuk om te zien voor onze gasten in de winter. Het is altijd een intensieve klus, maar iedereen is er vrolijk aan bezig. De zakken met olijven worden met grote zorgvuldigheid gevuld en boven een vuurtje van de oude takken wordt het middagmaal bereid. Elke dag worden de geoogste olijven naar de fabriek gebracht. In elk dorp staat wel een olijvenpers, waar u gewoon naar binnen kunt lopen om precies te zien hoe de olie wordt gemaakt. Jammer dat zoveel mensen alleen in de zomer naar Kreta komen, terwijl de wintermaanden zo mooi en bijzonder zijn.

Bellenmakerij en oude ambachten op Kreta

Deze ambachten bestaan nog op Kreta. Een bellenmakerij waar nog ouderwets bellen worden gemaakt voor de schapen en geiten. Hier kunt u zien dat handarbeid nog steeds bestaat in Europa! De eigenaar maakt alle bellen zelf, gelukkig is overleven voor hem geen probleem op Kreta, want het is een eiland vol met schapen en geiten. Na een glaasje Raki van eigen stook, is het tijd om onze tour voort te zetten via de binnendoorweg van het Ida gebergte.

Bergtoppen met sneeuw op Kreta: De Ida berg is de hoogste van Kreta, hier ligt 7 maanden per jaar sneeuw! De weg binnendoor is prachtig, met veel verlaten kerkjes en huisjes gemaakt van natuursteen voor de schaapsherders. Het is koud zo hoog in de bergen! Op onze terugweg naar Zorbas wordt het elke minuut warmer. Aangekomen bij de accommodatie is het werkelijk heerlijk in het zonnetje met 22 graden. Tijd voor een glaasje wijn aan zee.

Traditioneel carnaval in Gergeri, Kreta

Het dorp Gergeri ligt vlak bij Kato Zaros, hoog in de Kretenzer bergen. Het dorp (Gergeri) viert elk jaar “schone maandag” met een traditionele carnavalsoptocht. Dit feest heet Sarakosti, eigenlijk is het asmaandag of witte maandag. Dit zijn de 7 weken voor Pasen dat er gevast wordt. Tijdens het feest eet iedereen inktvis en schaaldieren met salades. Er wordt geen vlees of melkproducten gegeten. Deze Griekse carnavalsoptocht is traditioneel: iedereen gaan als schapen verkleed met schapenbellen door de straten. De “schapen” worden door een schaapherder bij elkaar gedreven. De hoofdstraat van het dorp is compleet afgesloten voor deze optocht.

Langs de hoofdstraat wordt er uitgebreid gegeten en gedronken in de lokale horeca. De tafels worden volgezet met wijn en Raki, vis en heerlijke lokale gerechten. Wij hebben onze Sarakosti doorgebracht bij “to Kouroupi” in Gergeri: een leuke ouzeri in de hoofdstraat van het dorp. Het feest in Gergeri begint elk jaar om 12 uur, maar het is wel aan te raden om vroeg aanwezig te zijn, dus om 10 uur zaten we al aan tafel. Op het dorpsplein werd geweldige Kretenzer muziek gespeeld met de lira, mandoline en louta.. Iedereen danst op het pleintje de vastentijd tegemoet: op naar het Grieks Pasen!

Kalami

Wandeling in een spookdorp of verlaten dorp. Deze dorpswandeling eindigt in het verlaten Kretenzer dorpje Kalami. In Kalami kunt u goed zien hoe een dorp er in Griekenland uit zag in de jaren 50 en daarvoor. De natuur rond het dorp is adembenemend en het hele jaar door toegankelijk. Het dorp ligt ingeklemd tussen hoge rotsen met velden vol met olijfbomen, bloemen en beekjes. Tot ver in het voorjaar stroomt hier water door de beekjes. Er groeien hier veel fruitbomen en we wandelen door een verlaten landbouw gebied. De wandeling is kunnen we zo lang maken als u wilt: vanaf 5 tot 12 kilometer.

Verhalen over Griekenland – Olijfolie en Raki, de eerste levensbehoefte van Kreta

Kreta op z’n best: Oogsttijd. Een van onze fijnste dagen is elke keer weer de workshop Grieks koken op Kreta…. heerlijk samen genieten van de prachtige natuur, de verse kruiden plukken, kokkerellen en lekker eten tussen de olijfbomen. Zonder uitzondering hoor je vanuit elke hoek op deze dagen: “Wat is jullie olijfolie toch lekker!”

Kreta is goed voor 6% van de wereldproductie van olijfolie! Daarbij is het door de samenstelling van de grond, het heerlijke klimaat en de fantastische zorg ook nog eens de beste kwaliteit olie wereldwijd, geen enkel ander land kan daar tegenop! Ach, het zal wel weer zijn, dat we te afgelegen zitten op Kreta, te ver weg en dus te hoge transportkosten, maar het verschil tussen 2 en 18 euro is wel erg groot! Gelukkig zijn er nu olijffabrieken die er ook een verpakkingindustrie zijn gaan samenwerken, waardoor de olijfolie in de toekomst de olie misschien wel voor een normale prijs in de winkel verkocht worden! Mijn hoop is dat we dan de olijfboer niet vergeten, juist die mag er wel wat meer aan verdienen. In ieder geval zitten de bomen vol dit jaar, dus laten we hopen op een mooie en eerlijke oogst.

De oogst

Het oogsten van olijven is zeer zwaar werk, op de heuvels van Kreta is het afzien. Berg op berg af met zakken vol olijven door hobbelige velden. Na november begint het weer, de doorgezakte takken hangen vol met het groene goud van Kreta. Op de velden is het een drukte, de netten worden onder de bomen gespannen, de olijven worden van de boom geslagen al dan niet met een machine, opgevangen door de netten en daarna verzameld en in zakken gedaan.

Dan pas zijn ze klaar voor de olijvenpers. Maar na de oogst is men nog niet klaar, er blijft een hoop werk over: het snoeien van de bomen, het bemesten, het irrigeren in de zomermaanden en ondertussen maar opletten voor insecten die de olijf kunnen aantasten. Het ploegen van het land onder de boom is noodzaak, dit is zelfs een wet om de bosbranden op het mooie Kreta te voorkomen.

Het is een belevenis om te zien hoe hele Griekse families bezig zijn met de oogst en een goede reden om Kreta eens in de winter te bezoeken. Vooral november en december zijn drukke oogst maanden. Als u als toerist in de buurt bent van het oogsten, ga dan gerust eens kijken. Vaak komt de Griekse gastvrijheid naar boven, of u een hapje mee wilt eten in het veld! Overal ziet u in de bergen vuurtjes en BBQ. Maakt u gerust een stop bij de olijvenpenserij, dan kunt u het hele proces volgen. Het is een heerlijke tijd om op Kreta te zijn.

Kreta op z’n best: Hoezo Ouzo, wij willen Raki! 

Als je denkt aan Griekenland, denk je aan ouzo, volgens de media dé nationale drank. Foutje! Waar statistisch gezien de Nederlander het meeste melk drinkt per hoofd van de bevolking, drinkt de Griek de meeste …… whisky. Niet gelogen. Kom je naar Kreta dan verandert dat natuurlijk. Hier is volksdrank nummer één Raki. Met een hoofdletter.

Het is ook eigenlijk heel logisch. Na het stampen (gewoon met blote voetjes) van de druiven voor de wijn, blijven er druivenresten over en weggooien is zonde. Vroeger werd het overblijfsel onder een hele zware molensteen in een stenen bak gelegd, bij volle maan, om de laatste beetjes uit de druiven te persen. De volgende dag werd het sap samen met de uitgeperste schillen in een vat gedaan en dat bleef dan 6 tot 8 weken gisten. Het geheel werd daarna in een grote koperen ketel gestopt en daarin werd de Raki gestookt. Uit deze tijd stamt ook het ‘medicinale’ gebruik van de sterke drank. Kiespijn? Paar keer per dag spoelen met Raki. Verkouden? Raki op de borst smeren en warm houden. Griepje? Raki warm maken met een lepel honing erdoor. Na 2 van die brouwsels vergeet je al gauw dat je ziek bent.

Verhalen uit Kreta

Tegenwoordig gaan de druivenresten naar Rakistokerijen. Hier noemen we dat de Kazani, naar de grote koperen ketel waarin het geheel gebrouwen wordt. In elk dorp vind je wel zo’n branderij. De stoker rekent niet veel voor het werk, een deel van de opbrengst voldoet meestal. Vanaf eind oktober tot ver in december zijn de stokerijtjes geopend om alles te kunnen verwerken. Het stoken zelf is een proces van uren, maar vergis je niet, beslist niet saai. De hele familie komt mee. Vrienden komen ook even kijken. Het houtskool wordt aangestoken en uit elke auto komt wel iets te voorschijn: aardappels om te poffen, olijven, tomaten, feta en, hoe kan het ook anders, vlees voor op de grill.

Uit een andere auto tovert men een Lyra of een Louto tevoorschijn, traditionele instrumenten op Kreta. Het gezelschap proeft de ‘Protoraki’; deze eerste Raki is zo sterk dat een beetje vliegtuig er best een stuk op zou kunnen vliegen. Snel drinken, anders vervliegt het! Druk wordt er over de kwaliteit van de Raki gediscussieerd. Die van Opa Kostas vorig jaar was lekkerder. Ome Giannis vindt zijn eigen Raki beter. Buurman Manolis pakt de Lyra en voor je het weet, ontaardt het stoken in een muziek- en dansfestijn. Meedoen verplicht.

Een ieder die zich in deze periode op Kreta bevindt, zou even bij een Raki stokerij binnen moeten wippen. De eigenaar van het fabriekje zal graag het hele proces uitleggen en de drank laten proeven. De kans dat je niet voor middernacht thuis bent is groot, dat heet Kretenzische gastvrijheid en is ….. Kreta op z’n best!

Verhalen over Griekenland – Dolfijnen in de zee rond Kreta

Dolfijnen op Kreta: We gaan vaak met onze gasten varen en regelmatig krijgen we de vraag: zien we dan ook dolfijnen? Ja, dat is zeker mogelijk, maar we kunnen het niet garanderen! Er zijn dolfijnen in de zee rond Kreta, maar je moet gewoon geluk hebben. Het is niet voor niets dat in het paleis van Knossos afbeeldingen te zien zijn van dolfijnen. Er zijn dus al 3.500 jaar geleden dolfijnen gezien rond Kreta! Wij hebben de laatste jaren regelmatig dolfijnen gezien.

De mooiste, maar meest frustrerende keer, was tijdens een duiksessie: een normale dag, niet veel wind met een temperatuur van 28 graden en een rustige zee. Op de boot op weg naar de duiklocatie sprongen er opeens 10 tot 12 dolfijnen rond de boot, maar alle camera’s lagen in het bootruim, samen met de duikspullen! Dit schouwspel duurde wel een minuut lang, alsof de dolfijnen wilde laten zien: we zijn jullie te slim af, jullie zijn toch te laat met je camera’s! En dat waren we ook…. Het was prachtig om te zien! Daarna gingen we vanaf de duiklocatie snel in het water, maar helaas hebben we tijdens het duiken geen dolfijn meer gezien, maar het gevoel dat we ze gezien hadden was geweldig!

Verhalen over Kreta

Op weg naar de luchthaven van Heraklion, via de oude verbindingsweg naar de luchthaven van Kreta zagen we eens allemaal auto’s langs de weg staan. Een hele groep dolfijnen sprongen in de lucht, zeker 2 tot 3 minuten lang, maar u raadt het al, we hadden geen camera meegenomen!

Het is ons een paar keer gelukt om tijdens een boottrip naar Dia dolfijnen te fotograferen. Je moet tijdens zo’n bootreis echt je camera in de aanslag hebben. We hadden op een mooie dag in juni wel 3 goede foto’s gemaakt. De dolfijnen sprongen om ons heen. Maar het blijft toch geluk hebben.

Deze week hadden we geluk en konden we een paar mooie foto’s maken. Hopelijk kunnen we dit jaar veel dolfijnen spotten rond Kreta!

Olijfbomen op Kreta

Na de oogst van de olijven geven de olijfbomen op Kreta in het voorjaar weer veel bloesem dat later in het jaar weer olijven worden. Na de oogst worden de bomen de eerste dag na volle maan gesnoeid. Het uitdunnen van de boom is belangrijk, want anders verdikt de bloesem en brengt de boom minder olijven op. De olijvenoogst zit er nu op, op een aantal plekken is men hier nog aan het oogsten. De olieprijs was dit jaar veel hoger dan andere jaren, maar er was dan ook niet zo heel veel te oogsten. Hopelijk hebben we volgend jaar weer een goed jaar met veel olijven op Kreta. Nu de meeste bomen gesnoeid worden kunnen de olijfbomen even uitrusten, om volgend jaar weer die heerlijke olijfolie uit Kreta te produceren.

Kreta op z’n best: In de olie: Yep, het is weer zover. Bijna eind Oktober, dus….. de olijfjes moeten van de bomen. Ons eilandje zou niet dezelfde charme hebben zonder z’n olijf gaarden. De hele winter is de bevolking bezig met de oogst en het bewerken van het land. Elke familie heeft olijfbomen, of het er nou 25 zijn of 2500. Deze bomen zijn van generatie op generatie doorgegeven, waardoor ze vaak nog eens verspreid staan over verschillende dorpen.

Verhalen Kreta

Thuis bij de Kretenzer is het elk uur olijf o’clock. Bij elke maaltijd staat een schaaltje eigen olijfjes op tafel, met Pasen wordt in huis een olijftak versierd, nare vlekken worden uit kleding gehaald met olijfzeep, de mistletoe met de Kerst is gemaakt van een olijftwijg, alle maaltijden drijven in de olijfolie en als je niet naar het toilet kan krijg je er een eetlepel van. Heus, olijven zijn overal goed voor. Vandaar: waar je ook rijdt, loopt of fietst, je ziet altijd wel een olijfboom of -gaard. Hele plantages maar ook gewoon op een balkonnetje 3 hoog achter in Heraklion in een pot of eentje in z’n uppie boven op een kale berg. Als onderzoekers het bloed van de Kretenzer goed zouden bekijken, zouden ze vast en zeker een scheikundig olijven element vinden in het DNA, ik ben er van overtuigd!

De oude olijfboom

Eerlijk is eerlijk, vreemd is het niet. De olijfboom komt al 6000 jaar voor op Kreta, het zijn zelfs de Grieken geweest die deze boom hebben geïntroduceerd in Frankrijk, Italië en Spanje. Het boompje zelf heeft niet veel nodig. Zon, water, een zachte winter en tijd. Veel tijd. Pas na zijn vijfde verjaardag gaat het boompje erover denken olijven te maken en na zijn tiende begint het er dan ook op te lijken. Als de boom op 15-jarige leeftijd volwassen is, geeft hij maximaal. In het voorjaar hangt de olijfboom vol met prachtige wit-gele en wit-roze bloesem. Zodra deze bloemetjes verdort ter aarde storten begint de volwassen boom aan het maken van de vrucht. De altijd groene blaadjes van de boom zorgen voor een constant levende natuur. Kreta staat het hele jaar door in bloei!

De olijfboom verzorgen

Het onderhouden van de bomen is een hoop werk. Er moet geploegd worden. De bomen moeten om het jaar gesnoeid. Biologische bemesting is ook zo’n lekker werkje. Geluk bij een ongeluk: verse mest genoeg met al die schapen, geiten en ezels op Kreta. Dan hebben we nog niet eens gesproken over de bestrijding van het ongedierte. De oogst zelf is een zware klus. Eerst worden er grote netten onder de bomen gespreid. Valt wel mee denk je dan, maar die bomen staan echt niet allemaal netjes naast elkaar. De meeste staan op een helling zo steil dat ie in een achtbaan niet zou misstaan.

Van de oude pick up worden de machines gehaald bestaande uit een draagbare motor van een kilo of 10 met daaraan 2 stokken. Mogen ze de hele dag mee, berg op berg af, rondsjouwen. Die stokken zijn aan de bovenkant voorzien van dikke nylondraden. Deze draden draaien rond tegen de takken waarmee de olijven zachtjes uit de bomen worden getikt. Dit gaat van het eerste licht tot zonsondergang door, van boom naar boom. En dat zijn dan de gemoderniseerde gezinnen.

Het plukken en oogsten

Er zijn nog genoeg families die het helemaal handmatig doen. Met lange stokken slaan ze voorzichtig één voor één de olijven uit de bomen. Voorzichtig want een kapotte olijf geeft minder olie. Aan het eind van de dag worden de netten verzameld en gaan de olijven in grote jute zakken naar de fabriek. Afhankelijk van de grootte van de boom maken gemiddeld zo’n 2 bomen een jute zak vol en deze weegt dan ongeveer een kilo of 80. Daar halen ze met een beetje mazzel 12 liter olie uit. Ja, je leest het goed, 12 liter. In de verkoop levert dat rond de 24 euro op. Da’s dus 12 euro per boom of 2 euro per liter. In Noord Europa betalen we tussen de 8 en 12 euro per liter en dat is dan nog niet eens voor olijfolie uit Kreta, maar een veel mindere kwaliteit. Verbazingwekkend.

Het is in ieder geval duidelijk. Voor elke liter olie wordt hard gewerkt, heel hard. Ook duidelijk: De olijfolie waarin Aphrodite baadde en waarmee Zeus is groot geworden komt uit Kreta. Nog duidelijker: Elke druppel is goud waard en dat …….is Kreta op z’n best.

Kerst en Oud & Nieuw op Kreta is een belevenis. 

Ook de Oudejaarsavond wordt uitvoerig gevierd met veel muziek, dans, vuurwerk en natuurlijk: oliebollen. Griekse oliebollen wel te verstaan en daarom 3x zo lekker. Dit jaar geen zin in de verplichtingen thuis? Kom gezellig naar ons, het kan nog net…

Bezoek aan een doopfeest op Kreta: Veel mensen dopen hun kinderen rond de Kerst. Er zijn veel doopfeesten en trouwerijen rond de Kerst op Kreta. Wij zijn gisteren ook naar een doopfeest geweest, dat was een mooie afsluiter na een lange kerstweek! Brrr, het is best koud voor kinderen in zo’n kerkelijk bad! Daarna zijn we naar het doopfeest gegaan in Rogdia. Lekker eten en Griekse live muziek, het is altijd weer leuk om te zien dat kleine kinderen gelijk Grieks kunnen dansen!

Geen leuk nieuws uit Kreta: 5 April 2013: Pluto

Onze Zorbas hond is na 13,5 jaar trouwe dienst overleden en vredig ingeslapen. Het is voor een herdershond een mooie leeftijd, maar het blijft altijd moeilijk als je zoveel met een dier heb mee gemaakt. Vroeger was hij altijd op Zorbas aanwezig, de laatste twee jaar was hij thuis. Het was een markante vriendelijke hond, waar kinderen op konden zitten en mee konden spelen, hij groeide op met toeristen, gasten en was altijd vriendelijk. Gevonden als kleine pup in 1999 en uitgegroeid tot een vast Zorbas icoon! Mensen vroegen vaak eerder naar de hond dan naar hoe het met ons was! Hij heeft in 2003 ook nog een medaille gekregen voor het redden van een kindje van 3 jaar in verdrinkingsnood.

Commissaris Rex

Commissaris Rex was toen al niet meer maar Commissaris ZORBAS was Pluto. Hoeveel rondjes heeft hij rond het zwembad gerend, hoeveel gasten hij heeft begeleid naar de appartementen? Geen idee! Heel veel! Mensen die bang waren voor honden, waren dat niet meer als ze deze herder van 60 kilo hadden ontmoet. Er zijn zelfs gasten geweest die een tatoeage hebben van Pluto! Op het Zorbas foto board, zal er altijd plaats blijven voor hem! Je kon in de winter naar Heraklion gaan en s’ avonds terugkomen, geen poot zette hij over de blauwe lijn voor de oude Zorbas, hij wachtte altijd tot je thuis was! Dit was een unieke hond, voor ons onvervangbaar! Zo’n dier is een lot uit de loterij! Nu voor ons zwaar, want het blijft Pluto Zorbas! Rust zacht!

Vakantie op Kreta: Appartementenverhuur en accommodatie op Kreta het hele jaar door. Het juiste adres voor familie-appartementen en vakantiewoningen, al uw excursies en goedkoop vliegen naar Kreta. Een uitgebreid overzicht van het laatste vakantienieuws uit Kreta inclusief veel foto’s. Kreta is het meest zuidelijke vakantie-eiland van Europa (Griekenland).

Mocht u meer informatie willen, stuur dan een e-mail naar zorbasisland@gmail.com